پنجمین نشست وبیناری فراغت به مثابۀ گفتگو برگزار شد

به گزارش معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی به نقل از پایگاه اطلاع رسانی معاونت فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، در این نشست وبیناری ابتدا دکتر حسن بلند عضو هیات علمی و مدیر گروه علوم تربیتی دانشگاه گیلان با موضوع «رسانه و اوقات فراغت» به ایراد سخن پرداخت و گفت: اوقات فراغت دارای دو شرط عینی و ذهنی است. شرط عینی آن است که ما وقت را  صرف امور کار نکنیم و  شرط ذهنی این است که تحت اختیار و رضایت  فرد باشد. اوقات فراغت نقش عمده­ای در بهداشت روانی فرد دارد. اوقات فراغت در دوره­های مختلف سنی متفاوت است و در رشد هویت فردی نقش بسزایی دارد. وی وجه ارتباطی فراغت را مهم دانست گفت: امروزه شبکه های اجتماعی موجب موجب تضعیف پیوندهای اجتماعی شده است. بیشترین وقت جوانان و دانشجویان صرف مصرف رسانه­ای شده است و این فرایند موجب آسیب­های اجتماعی رسانه­ای به ارمغان آورده است. افزایش مصرف رسانه موجب کاهش مطالعه، ضعف مسئولیت پذیری، تقلیل پیوندهای اجتماعی، مشکلات جامعه پذیری، کاهش هم­حسی بین افراد، کاهش سواد ارتباطی، افزایش احتمالی خشونت و... شده است.

 سپس دکتر وحید شالچی معاون فرهنگی دانشگاه علامه طباطبایی طی سخنانی با موضوع «دانشجویان، اوقات فراغت و سیاستگذاری فرهنگی» گفت: مشکل جوانان را باید «اینجا و اکنونی» دانست اوقات فراغت  با زمان­های دیگر وی مرتبط است که فرد بتواند خود را متحقق کند. امروزه مشکلات ساختاری و گفتمانی موجب عدم «تحقق نفس» در جوانان شده است. اشتباه فاحش در امر سیاستگذاری فرهنگی این است که ما جوانان را  ابژه­های نسلی در نظر بگیریم و کپی کردن نسل­ها را مد نظر قرار دهیم و این امر موجب می­شود تحقق بخشی و خودشکوفایی جوانان با مشکل مواجه شود. متاسفانه از جوانان به عنوان ابزار توسط گفتمان­های مختلف استفاده می­شوند. وقتی ساختار اقتصادی نمی­تواند اشتغال برای جوانان فراهم کند باعث عصیانگری آن­ها می­شود. او در ادامه افزود: امروزه گروهی خود را نماینده جوانان تلقی می­کنند که در هژمونی جهانی قرار گرفته ولی به ظاهر نگاه انتقادی دارند. این تفکر باعث کالایی­شدن جوانان می­شود. وی در ادامه گفت: در امر سیاستگذاری دچار تقلیل­گرایی فرهنگی شده­ایم و صرفاً آن را در امر مناسکی فرو کاسته­ایم. سیاستگذاری فرهنگی مناسب باید موازنه و تعادلی بین تاریخ فرهنگی و فرهنگ معاصر داشته باشد. جوانان باید در امر سیاستگذاری، اجرا و حتی ارزیابی سیاستگذاری فراغتی نقش عمده­ای داشته باشند. وی تیپ ایده­آل سیاستگذاری فرهنگی را گفتگو بین متولیان امر فرهنگی از بالا و مشارکت دانشجویان  از پایین دانست و استفاده از ظرفیت­های کانون­های فرهنگی و هنری از قبیل فیلم و عکس، موسیقی، کتابخوانی ... و انجمن­های علمی در شرایط کرونایی را در سیاستگذاری فراغتی خانگی جدی تلقی کرد.