مجموعه نشست‌های علم، فرهنگ و ارتباطات در خدمت مهاجران افغانستان برگزار شد
به گزارش معاونت فرهنگی دانشگاه علامه طباطبایی دکتر عبدالله گیویان، انسان شناس و استاد روش‌های پژوهش کیفی و نظریه‌های انتقادی دانشگاه صدا و سیما گفت: دو راهبرد متفاوت در فهم و برقراری ارتباط با کشور افغانستان وجود دارد، یکی تحت عنوان همسایگی و دیگری در فهم و برقراری ارتباط است که بنده مورد دوم را همو ندی نام گذاری کرده‌ام.
وی ادامه داد: در مورد افغانستان باید هموندی را پیش بگیریم. مشارکت و همراهی کشور ما با افغانستان کامل نبوده و دلیل آن فارغ از هر چیزی، فارسی مداری است.
کشور ایران هنوز به بلوغ پذیرش مهاجران کشورهای دیگر نرسیده و علت آن اتفاقات تاریخی است.
دکتر گیویان از راه حل‌های خود خبر داد و گفت: برای حل این مشکلات باید هویت سازی صورت بگیرد، تشکل‌های فرهنگی و سیاسی می تواتد مفید باشد برای اینکه موقعیت پناهنده به مهاجر تغییر کند و در نتیجه بعنوان همشهری شناخته شوند و آخرین مورد تلاش برای بازسازی تصویرهای جمعی که ایرانیان نسبت به افغانستانی‌ها دارند و برعکس.
محمد کاظم کاظمی، شاعر، نویسنده و عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی افزود: افغانستان و ایران به لحاظ جغرافیایی، در یک موقعیت خاصی واقع شده‌اند و آن هم فلات ایران است.
وی گفت: افغانستان و ایران بیشترین وجه اشتراک را در بین کشورهای همسایه دارند؛ آداب و رسوم، فرهنگ، ضرب المثل، افسانه‌ها، آثار موسیقی، زبان و مفاخر بخصوص در شعر از جمله وجوه اشتراک بین دو کشور است.
کاظم کاظمی ادامه داد: آثار علمی که در ایران پدید می‌آید بدون واسطه یا حتی بیش از نیمی از کتابهایی که در ایران چاپ می‌شود در افغانستان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی در پایان صحبت خود گفت: هر دو کشور نسبت به اشتراک‌ها، نگاه افتراق داشته‌اند، اما ایرانی‌ها در اکثر اوقات نگاه انحصاری داشته‌اند که برطرف کردن این مشکل می‌تواند برای افغانستان خوشایند باشد.
دکتر حسین پاینده استاد نظریه و نقد ادبی دانشگاه علامه طباطبایی در پایان با اشاره به خاطرات خود در افغانستان گفت: دانشگاه کابل ۳ سال قبل از دانشگاه تهران تأسیس شده است، اما در چهل سال اخیر دانشگاه‌ها آسیب‌های فراوانی دیده‌اند.
وی گفت: سیاستمداران باید توجه بیشتری به افغانستان بکنند، چرا که علاوه بر زبان مشترک ما تاریخ مشترک داریم که نتیجه آن هویت مشترک می‌شود.
سروش
نظر شما :