دکتر سلیمی: حدود ۷۰درصد برنامه‌های دارای مجوز تشکل‌های دانشجویی برگزار نمی‌شوند

وی در ادامه تصریح کرد: این دو گزاره که دانشگاه‌ها باید فضای سازنده‌ سیاسی داشته باشند و کار اصلی آنها سیاست‌ورزی است با یکدیگر مترادف و هم‌معنی نیستند به همین دلیل ما معتقدیم که دانشگاه به لحاظ سیاسی باید بسیار فعال، شاداب و روشنگر باشد، ولی کارکرد اصلی آن سیاسی نیست و فعالیت سیاسی نباید کارکرد و رسالت اصلی آن که کمک به حل مسائل جامعه و تربیت دانشجویان است را تحت تاثیر خود قرار دهد. بنابراین ما در درجه اول به دنبال این هستیم که فضای دانشگاه‌ها باز، پرنشاط و سازنده‌ به لحاظ سیاسی باشد، اما در عین حال کشمکش‌های سیاسی تبدیل به وجه غالب در دانشگاه نشود. خوشبختانه دانشگاه علامه در همین مسیر حرکت کرده است.

رئیس دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه تمایل لازم برای انجام فعالیت‌های سیاسی وجود ندارد، خاطر نشان کرد: تقریبا با قریب به اتفاق درخواست‌های تشکل‌های مختلف دانشجویی برای برگزاری برنامه‌ها در این دانشگاه موافقت صورت گرفته و مجوزهای لازم نیز صادر شده است. البته در شرایط فعلی بی‌رغبت کمتری نسبت به انجام فعالیت‌های سیاسی در جو دانشجویان وجود دارد و کمتر از نیمی از مجوزهایی که به تشکل‌های دانشجویی داده می‌شود به برنامه های اجرائی منتهی می شوند؛ یعنی در مجموع حدود ۶۰  تا ۷۰ درصد برنامه‌هایی که در هیات نظارت مجوز می‌گیرند، برگزار نمی شوند.

سلیمی تاکید کرد: ما در دانشگاه علامه طباطبایی به دنبال این هستیم که دانشجویانی که تمایل به فعالیت‌ سیاسی دارند بتوانند در محیطی آرام‌تر و شاداب‌تر فعالیت‌های خود را پیگیری کنند. البته مقداری مراقبت‌های لازم در انجام فعالیت‌های تنش زائی که ممکن است در نهایت امنیت شخصی دانشجویان را به خطر بیاندازد  باید به کار گرفته شود و در این زمینه دانشجویان نیازمند مراقبت و حمایت هستند.

رئیس دانشگاه علامه طباطبایی در خصوص علل بی‌رغبتی دانشجویان برای انجام فعالیت‌های سیاسی در دانشگاه‌ها نیز گفت: این موضوع یک بحث مفصل است، ولی به نظر می‌رسد یک نوع خاصی از فعالیت‌های سیاسی در فضای اجتماعی دوران خود را طی کرده است و بیان موضوعات سیاسی به صورت احساسی و بحران آمیز در عرصه های اجتماعی جوامع خواهان زیادی ندارد؛ چه بسا ورود جامعه به شرایط پس از انقلاب اطلاعات و ارتباطات بر روی این موضوع تاثیر گذاشته است و البته مشکلات اجتماعی و عمومی جامعه نیز بر این موضوع تاثیرگذار بوده است.

وی همچنین ادامه داد: نگرانی از آینده شغلی در شرایط فعلی دانشجویان را وادار می‌کند که به دنبال یادگیری مهارت‌های بیشتر باشند و این موضوع در بی‌رغبتی دانشجویان برای حضور فعالیت‌های سیاسی تاثیرگذار بوده است. البته ممکن است نگرانی از آزادی بیان نیز از دیگر عوامل تاثیر باشد، اما تجربه نشان داده است اگر خط قرمزهای هر جامعه در فعالیت‌های سیاسی رعایت شود، مشکلی برای کسی در این زمینه ایجاد نمی‌شود. تجربه نشان داده است که وقتی پاره‌ای از خط قرمزها در فعالیت های سیاسی دانشجویان شکسته می‌شود، ماجرا از دست مدیریت دانشگاه خارج و به دست نهادهای دیگر افتاده و  مشکلاتی را در آینده ایجاد می کند.